Cando as mans non lastimaban
e tiña toda aquela masa azul
pegada nos dedos.
Dende o meu dintel
de autosuficiencia feita papel
rumiaba a incesante e xigantesca res,
choraba plumas douradas.
O gato de natillas advertía
inútilmente
o mono no aware que supuña
a pesares de conservar en cervexa e cassetes
tódolos monstros de palla da sega pasada
e os teus debuxos a cera.
O loro cantautor nunca cansou de falar de lagartos que cruzan a rúa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario