martes, 30 de agosto de 2011

Nine Crimes.




[first crime]

Cando os cisnes xa son todos
brancos
a folga das tintorerías
peta nas portas
e obriga aos artistas a cortar as xemas dos dedos
para tinguir en segredo
as augas a carón do berce.


[second crime]

Quedei durmida contando
as papiroflexias que voaban monótonas
e quíxenlle quitar o teito
á noria da ascensión
-caer-
para escoitar os peixes.


[third crime]

O sidecar caeu na outra beira
para un porto insatisfeito de dentes
e a lonxitude das frases
son sogas de sal
que tremen de levedade.
Os reloxos cambian o mundo
e aqueles de segundeiro continuo
lévanos pesados as pombas ao pescozo.


[fourth crime]

Os felices perseguen
pavos reais
para chegar a ningunha parte
coas enormes raias nas meixelas
e os corpos pintados de area
cabalgando leóns
no deserto de sal e xiz.

[fifth crime]

Sei as horas que che destilei
que os fíos xa os perdín nos petos
os sabios ollos de latón
nos miran
e fixéronnos peixes por un anaco.

[sixth crime]

Ao rebentar os globos
e sacar tódalas espiñas das
rosas amarelas
foi tan profundo o sono
que atopei a piñata negra
entre os teus dedos.


[seventh crime]

Xa condenadas
levemos pulseiras de plástico
tiñámolo pelo
e imos chapotear na gasolina
antes de que nos quiten os mistos.


[eighth crime]

De veras que sinto
ter gastado tódolos meus dous peniques
en cabinas de suicidio para paxaros
e naqueles billetes de tómbola.



[last crime]

It’s a small crime and I’ve got no excuse,
It’s that allright?
Give mi gun away when it’s loaded.

(Nine Crimes, Damien Rice)

I love the tenderness you torture with.


I ask for a tiger behind the grooves of the wilderness
I'm trying to be devoured by the night.
You teached me to take care of ghosts waltzing in the kookiness
and that was quite boring to stand in line.
Waiting for the summer, infatuated of the movements of chameleons
the same movements of your fingers, throwing all those pence of your own.

But I love the tenderness you torture with
and the violence with you're used to smile.
As a tortoise twisting its neck to decapitation
you broke the cage that was my mind.

I ask for the horses and  the feathers I know I had once
when I was a child worried of the well.
Tell me please where is the compas to find all those perfect ones
to destroy them in name of things I felt.
You said me that comfort trees grow up only feeded by tears.
As a prophet said, I hurt myself to see if I still feel

But I love the tenderness you torture with
and the violence with you're used to smile.
As a tortoise twisting its neck to decapitation
you broke the cage that was my mind.

And so I learnt the diseases of becoming numb
and I learnt that the mouth comes after the hands

domingo, 28 de agosto de 2011

Mudhoney [borrador 1]

Un heroe impasible
cálido
eléctrico
estupefacto.
Pensar en cada fibra e
arrincar esa tira de goma queimada na que pon o meu nome.

Grunge
Grunge
Grunge.
Mudhoney é
o terrible e o pracenteiro
morder o limón con cortes nos beizos e o mel
escuro
que embadurna o fondo dos ollos
da mirada fixa
amar a tenrura coa que torturas
[toma 2]
de perversidade metida na cunca da man
de adoración
poño unha máscara azteca
para ...
perdín o fío.

Quérote.
Non?
Si
Pode ser que chova quente?
Si
por favor
unha chuvia miudiña
que me cale os ósos
me abrande no sopor
dunha noite en vela.

martes, 23 de agosto de 2011

Péndulo



Un, dous, tres


o péndulo con forma de


cacto


arríncame de min


revélate no meu ser


sen que para min sexa máis que


hopípolla.


E o péndulo


quérete


nos ollos graves de Jim

na tenrura da súa violencia.

viernes, 19 de agosto de 2011

Amor dos quince anos, Marilyn.

Pensar no ferrocarril
para conservar a pel.
É tan só un mimético camaleón que busca a calor
no centro da praza grande
(ou nesa lingua estraña coma goma de mascar que conta e abre os ollos).

Se un puma estoupa reventado de napalm será porque te amo?
Ao cambiar o fondo de diapositivas cambiará tamén
o tempo
a estrutura
camaleón, cinco segundos,
e eu dareiche cubos e cubos
de chocolate
para que sempre estes en débeda comigo.

Pero iso xa non importa noutra diapositiva
porque queres facer un dúo coa guitarra ás costas
e non atopas razóns abondo
que che collan no oco da man e che aten coma algas infectas.




Rendición
ante as luces de neon pola rúa dos surtidores de augas ananas.

martes, 16 de agosto de 2011

Side A - Side B

Estaba una casa.
Estaba una casa echada entre el lusco-fusco.
Había una casa a doce metros sobre el nivel del mar y estaba sujeta por pilares avellana, quebradizos como un cañizal.
Era una casa antigeométrica.
No existían puertas, pero había bisagras en los dinteles.
Solo existían las paredes innecesarias.
El papel de las paredes era pastel rasgado
y unos robles de hojas doradas hacían trizas el suelo y los vidrios de las ventanas.
Enormes miriápodos de hojalata trituraban hojas tiernas.
Las hojas tiernas crecían en los muebles.
Me miro las manos
Escucho el zumbar de miles de abejas dulces.
Los camaleones dorados salen a comer yeso de una bañera decimonónica.
Hay raso derramándose por la cama, verde, se rompe cuando choca contra el suelo en cascos de botella.
Los pedazos son irregulares.
Entran las manos de madera, sinuosas.
La madera es de mesa de bar y cantan susurros agudos y tristes.
Cada vez se oye más el zumbido de abejas que rebota en todos los ángulos imposibles de la habitación.
También los rugidos de ferrocarril de los miriápodos.
La luz dorada derrama sombras de tinta en cada esquina.
Se mecen las manos con un aire pesado que viene y va.

            -Flash de polaroid.-


Hordas de lagartos recubiertos de pedazos de vinilo, dorados y malaquita, golpean las cortezas de roble con sus colas, cargadas de grusos racimos de cascabeles.
Una ola quiebra los pilares y la casa se sumerge entre las olas abrumadoras y zumbidos de abeja.
Bancos de peces se pasean entre corrientes cálidas de luz.
Las hojas de los robles declinan en velas chispeantes.
Las manos se sacuden a llamaradas y se transforman en tulipanes nacarados sin cesar en sus susurros.
Por todas partes se derrama vino rosa, que se desmigaja en monedas de cobre.
Tintinean pesadas cuando se las arrastra con los pies.
De cada tulipán miles de pequeños lagartos corretean y escapan, el mar dulce declina, se retira, encoge y se ahueca.
El agua ya solo me llega a las rodillas.
Veo chapotear las langostas de tierra con sus alas emplumadas.
Y millones de lagartos aporrean histéricos cuando una enorme ola engulle la habitación con la suavidad de las trizas algodonosas, crujientes luego como cadáveres y hojas de lichi.
Como una llamada al histerismo, vuelven a renacer los tulipanes encerrando ciclos solares en el tálamo, los peces devoran el vino antes de dejarse atrapar por manos ávidas y los miriápodos crujen en sus fauces la madera que desgarran.
Misteriosamente llegan de todas partes multitud de enormes cerezas que se abren como ojos.
Cascabeles.

                 -Flash de polaroid.-  




      Una tromba de aceite condensa todo.
      Hielo frío por los costados.
     Se sella con tinta negra y pastosa.