Gato negro

Deixas un oco nos sitios, nos sillóns e nas marcas da roupa que me enrugas.
Deixas un oco expectante de presencia que pide que lle quiten o aire.
Deixas un oco de apuros esquencidos e bólas de lá medorentas.
Deixas un oco da luz cálida que baixa os ollos contigo.

E ese oco toma forma e aprende a comer e durmir. Ese oco non afoga nos mares de baixo a cama. Ese oco navega pola liña da cordura. Ese oco aloumíñame nas razóns de non teimar en ser infeliz.
Ese oco enrédaseme nas pernas e vólvese o gato.

Lámbese os fuciños e ousérvame dende a liña do tempo e máis alá do ben e do mal, dende un punto no que toda metafísica se fai posible e imposible nunha caixa. Ese gato sume na confusión ata ás dedas dos meus pés e invade o meu nome no ceo.
Se os seus ollos son as ventás. Se o seu corpo é a miña cama. Se o seu sorriso é a miña condición.
Ese gato non ten o nome dun científico con puntiños nin parece que tome o té así que non hai nada que temer.
É un gato perigoso porque eu sei que está e que non está á vez.
É un gato perigoso porque é dúas veces animal, dilema a porta pechada.
É un gato perigoso porque se queda aquí.
É un gato perigoso, porque me leva a min se marcha.