Reescribir poemas, what a concept.
Como se un puidese reescribir o sangue.
Como se a realidade que bebimos non existise.
Que maldito terror desdebuxar un momento que vai desaparecer como filigrana
salvo que o trague, o trague, o trague
nesta tarde.
Reescribir poemas, what a concept.
Como se os segundos
non pasasen por nós como escamas.
Como se tivésemos unha fileira de agullas
agardando a ser prantadas.
Como se quizais os botes
non conservasen, cheirentos
as realidades negras da existencia mixta.
Reescribir poemas, what a concept.
Que me da medo que desapareza a cara
e as mentiras.
Que non podo perder a pel ou as beberaxes absurdas
que bebín aqueles días pra morrer.
Que cada momento en min se pasa, que os poemas
me levan pola vida como escrava de nada,
como mártir de todo,
como sacrificio do corpo ante o recordo.
Perder todas as que fun,
un suicidio insistente e bochornoso
significaría reescribir poemas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario