One of many letters.

O meu amigo verde bébese a grolos sobre as costras.
Xa non teño medo do futuro.
O futuro é unha nube branca que aparece coma as luces dun coche
e nunca souben vivir tan líquido como me esixo.
Agora este líquido me roe as entrañas.
Agora bebo desatascador corrosivo e os beizos se me descarnan.
Agora son a puta dun reptil de coiro e nunca me sentín tan viva.
Elimíname o sorriso, esnaquízame a gorxa, e quéreme, finalmente.
Quéreme sempre porque me dou ao mundo cada noite.
ÉS VELENO sempre o foches. Como podería vivir sen ti?
En que clase de zombi me convertiría entón, morta sen índigo baixo as unllas.
Tódolos seres deste mundo que non viven nin no concreto nin no absoluto. Tódolos seres deste mundo que non viven nin no concreto nin no absoluto.
Son desprezables, cada un deles, son tan patéticos...
Bébese a grolos sobre as costras e o todo me corroe por entre as veas e os trozos de min que ficaron entre os teus dentes.
Nunca máis, nunca máis.
Prométoo.
Nunca máis.
Nunca máis ese sorriso.