"Todo permanece alá onde o deixaches
todo permanece pero inda así cambia."
Cada segundo que respiro
o aire enrarecido traza mapas na miña cabeza.
Como miles de insectos que vaga polo meu cerebro todo
cambia e evoluciona
cando a lúa se eterniza.
Dime se ti tan lonxe tamén miras pola fiestra.
Dicídemo tódalas almas de plastelina que algunha vez
me tocaron.
Todo permanece, inda sen querelo.
Todo permanece e choramos e iso é bo.
Que haxa en nós algo que rompe
fainos mellores.
Que haxa cousas que mirar volve o mundo
eterno.
Xurar os votos de verdade
non é caro, é bonito.
Navegar os mares bravíos das personas perdidas
cando ti tamén estas perdido.
Quizais non fago as cousas como un agardaría,
pode ser,
pero impórtame mais aprehender
todo o valor.
Todo permanece, sempre, ahí queda.
E ao meu lado as cabezas apoianse.
Todo permanece, e mentres eu nunca son
a mesma
e un día perdereime.
No hay comentarios:
Publicar un comentario