Fodendo entrei en min, e fodendo
me recupero.
O coche pola estrada vai demasiado rápido e me hostia contra o arcén.
As cousas son de súpeto ou non son.
Perderme, perderme, perderme sen remedio.
Serei unha rockandrolingbitch for you???
Perderme sen remedio e atoparme
nunha cova de dez días con toda a pel húmida e suada polo limo.
Os anos, os anos desperdiciados.
Quén son, nun espello, como nunha mala pelícola, quen son.
O corazón, a alma ou o apéiron?
Camiño soa con mil mans agarrándome a pel e as entrañas.
Se non me fodedes será que non queredes.
Se non me fodedes será que non quero.
A loucura da vida non se pregunta se a merezo e ti,
ti non te preguntas se o merezo.
Non preciso vellos arquetipos e amigos que me recompoñan,
eu son unha.
Só busco no medio da terra escura o vocabulario das cousas.
Só busco neste mundo un pouco de veleno que me desgarre as entrañas e me de
de vivir.
No hay comentarios:
Publicar un comentario