O agónico é a inmutable
e penetrante distancia.
Ter unha pantasma que se esvae na esquina.
A rabia xorda, a maxia.
O imposible que supón agora mesmo
barrer as follas de novembro.
Nada dura para sempre, repito
nada dura para sempre
nin a chuvia de novembro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario