sábado, 4 de febrero de 2012

Yesterday 2

Agora
mesmo
neste
preciso
intre
un enorme
réptil
mastiga a miña carne
sen culpabilidade
ou mesura
pola ausencia
de azul
pero
o asasino
non é mortal
xa que
ti
estas,
aquí non,
alá non,
estas
en cada esquina
en cada
par de mans
nos ollos dunha
rusa
ficticia
nunha nena vella
de seis anos
e estas
en tódolos cans
e eu fago
bujujujú
con gotiñas doces
e cálidas
a árbore medra
e entón
e só entón
eu
vivo.

No hay comentarios:

Publicar un comentario