Anacronismo. O que me contou o meu cocodrilo despois de ver Pippi Langstrumpf e porqué leva unha gabardina amarela ao estilo Gianni Rodari.

Caen aqueles que comezan a pendurar saquiños de sal e "parsley, sage, rosemary and thyme".
Caen e déixanse obnubilar e prefiren a lanterna baixo as mantas (saben que a prefiren e nono din) apesar de ter resaca do traballo de mañá, café de máquina cunha peza plástica atorada na gorxa e a guitarra na que fedellaban cando non tiñan cartos para nada agrisando por falta de tempo.
Pero pendura e comezan a ver cousas que se meten enteiras na boca como xemas e recordan que un día, si, un día antes de xubilarse de anacronistas, eran tomates raff    [eran quen de
                                                                                                           devoralos.] co sal que agora pechan en seda por amigarse co Ehecatl.
Non saben que o seu respeto ven da súa dominación? Ehecátl é Bucéfalo cun ollo cicatrizado, e tí esquenciches as chispas de soldar e os cágados que saltaban no altavoz. Non fuches quen de salvalos, verdade? Cando morrían de fosforitos, e todo por ter un lápis de ollos que che sirva de chave aos ovos podres.
E vas precisar miles de litros de esmalte e pouco tempo de sono, e unha machada ben grande e verde turquesa ou a mazá de caramelo. Porque precisas botar ucrania abaixo, non sí? E as peceiras de branco o os coches metalizados, todos abaixo! Polo ben de La Maga, de tí, e de tódolos pavos reais morrendo no ananismo. Dandys a cadros, serán os novos anacrónicos cantando T-Rex.
Quereras ser un deles.
Queres ser un deles.
És un deles.

"We are the children of the revolution."