Anacronismo. O que había dentro do tomate e as baleas que nadaban dúas veces do revés.

Morder, de novo. "psicoanalistas deprimí con un trastorno bipolar" e cómo o amor dun animal se traslada de maneira máis pura ás persoas sen consecuencias nefastas. Viven peixes nos meus beizos cando falan e devecen por manchar os teus de curry.Pero non erres, que eu a tí non che coñezo nin cruzaba o Atlántico cun mono nas espaldas. Ou sí. Quen sabe "yo no necesito hablar para expresar una emoción, me basta solo con mirar", causas máis tontas se viron e Felicity parecíase sospeitosamente a miña prima, si, con cintas de cassete incluídas.
Quizais te seguirei, ou a outro. Que a marea que provoque esa somerxida violenta sexa forte abondo, rompa cristais, morra naza e sexa, sexa finalemente como os meus dentes cando rompen violentamente a pel do tomate, todo o que atopas debaixo. As máscaras e os traxes saen todos dahí, das súas cárceres, eu eextinguinas. Porque de maior, oh, de maior quero ser anacronista!! E crear todas esas situacións, máis ca nada, porque as que existen no meu tempo non me chegan para satisfacer a Camus nin ao cocodrilo. O cocodrilo tamén se vai chamar Camus, así aforro na próxima frase.
Vouche desnudar e pintarche enteira a pel, cos meus pinceis, con boli bic, pintarche enteira e expoñerche na miña vida, logo tirarte ao mar para que volvas, volvas á túa vida e eu buscarei outra balea, outra máis..
Xa as botaba de menos, por culpa do espello aquel que coloquei, por culpa dos candados e de encerrar os tolos coas máscaras por desangrarme, e cando quedei seca e xa non sentía dor nin felicidade nin nada completamente aséptica e me meteron nun guante de látex para que non me contaminara...ou deus! pensei que era a piñata negra, pero volvín, volvín e abrin o cárcere, mordín un tomate e iso chámase resucitar e sentir o sabor do curry, do índigo que teño nas puntas dos dedos, que me manchaban a boca toda derredor coma paiasos. Comer chilis, de novo, de novo, e beber cervexa como cando era pequena, como cando era todo o que respiraba.
quero que veñas vivir nos meus mundos, quero que descubras o que tanto tempo andabas a buscar, logo vaite e non volvas se non é con disposición de añorar vellos tempos, porque eu non dou máis oportunidades e vivo só unha vez. Estamos no tempo de dar unha volta ao timón.

E de comer algo de limón con azucre, xa que estamos, e beber salmorejo a litros para reemplazar todo ese sangue que perdín.
Xa estou de novo a pintar nas paredes.
Tola.
Demente.
"todo esto es culpa de la gente...yeeeehhh ehhh ehh ehh"