Deixame abrir os ollos e ver a túa cara.
Deixa que coloque cada mañá a túa pel.
Deixa que me equivoque a veces
e que a veces o olor a alcohol se desprenda de ti.

Deixa que me equivoque a veces escollendo as palabras,
atopando os pedazos da túa lingua.
Deixa que me refuxie a veces
e ser ás veces o teu refuxio
contra tódolos monstros que queiran cravarche os dentes.

Deixa que perda o control
e que comprenda a túa calma.
Deixa que che de todo o que teño
a cambio do teu acubillo.
Deixa que gaste o tempo da miña vida
en comprender eses grandes ollos.

Deixame que che diga que a verdade
é que xa non estamos sós.