Baba O' Riley.

Caída libre
esa é a sensación de falso medo
de insensibilidade latente.

A MIÑA PECEIRA TEN FORMA DE BALEA
e como as amebas absorbe e retorce
a membrana vexetal.
É ese o espazo onde nacen os perezosos
coa esperanza de que crocodilos sedentos lles arrinquen as extremidades.

Morro cos cans
aferrada a eles
de novo manuais e ás veces necesidade
dun berro e cornos de trenca
ser un ragpicker's dream, así vivo eu.

Creo que en realidade me faltan as unllas para automutilarme
(horror, preciso unha cor que morra a trozos!)

Obrigareite a vertirte de celofán
e arrincarei a tiras a túa pel de perfección
para espantar os gatos maliciosos que lamben os peixes, hipócritas.
A marmelada é doce de máis, por moito que insistas
para describir os lagartos amarelos que se avergonzan
dunha escaseza de verdugos e eirugas mecánicas.

A violencia virá da espera
e o desequilibro será preciso
aínda cando o choque dos monstros cetáceos cree ramas de hedra.

Fincarei os dentes na miña carne
doéndome tanto o verde nas costas
ate que volvas ter cariña de can de soportal.

In restless dreams I walked alone
e bebereime as rúas de adoquín co neon
paralizándoseme nas veas, ate que desfaga este encantamento de ingravidade.



Coa navalla sangrarei peixes ou morrerei de ucranias.