lunes, 18 de julio de 2011

Almorzo con chisteira.






[aquí só hai unha nube]




















































                                 E apareces sentado á miña mesa
                                e eu dándolle voltas á parede
                                cambiando decorados Tim Burtianos
                                por vellas gabardinas de casas con xadrez
                                        XIGANTESCO
                                E ás veces, ás veces non eras, e ás veces
                                   eras un gran coello rosa
                                  ou un enxendro desproporcionado.









                     Os soldados débenme séculos de experiencia onírica
                     e a miña liberdade
                     e o meu amor.














































                                   ...los fantasmas bajan
                                  por las viejas calles
                                  como héroes verdes...





































                                                          Re-nazo
                                                             











.
.
.
.
[5 segundos]
.
.
.
.
[5segundos]
.
.
.
.

No hay comentarios:

Publicar un comentario