[aquí só hai unha nube]
E apareces sentado á miña mesa
e eu dándolle voltas á parede
cambiando decorados Tim Burtianos
por vellas gabardinas de casas con xadrez
XIGANTESCO
E ás veces, ás veces non eras, e ás veces
eras un gran coello rosa
ou un enxendro desproporcionado.
Os soldados débenme séculos de experiencia onírica
e a miña liberdade
e o meu amor.
...los fantasmas bajan
por las viejas calles
como héroes verdes...
Re-nazo
.
.
.
.
[5 segundos]
.
.
.
.
[5segundos]
.
.
.
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario