Qué me traes dend'os realmos da memoria? Que me traes...
se nin coñezo eses pés que camiñaron
e xa sei que pisaron onde os meus pisaron
onde pisaron os de tantos antes
e todos os que esqueceron
polos cartos e o otorrino
os diaños que nos levan
os crocodilos que alimentar,
as paixóns, as portas
dunha percepción necesaria da realidade esquiva.
Córtase a fogonazos o peso das cousas,
o peso de amor que imos cargando como metralla cansada,
que xa non sabemos se serve d'algo
ou se nos salva de estalar na nada.
No hay comentarios:
Publicar un comentario