té
linguas corroen frenéticas
verde oliva
rompe
té
comezo a asomarme coma un canciño asustado
e só preciso esa chuvia que baixa dos soportais
encartar
des-encartar
papiroflexia destruída
o lume podería ser un bo animal doméstico
o lume podería un cabalo frenético
poderían ser
falanxes
colecciono falanxes
Toulousse, Toulousse sen pasteis
e debuxo os escenarios, nas mesas, na cabeceira da miña cama
os planos que custodia o meu enorme crocodilo
as casas de seis metros de alto
o apartamento do meu peto
e Lester
custodia Lester contigo e a gramola de dous peniques
porque xa non sei onde meter os dous peniques todos
desbórdanme e rómpenme os petos
os dous peniques,
porque non vou alimetar máis as malditas pombas.
E quérote
quero
que...
No hay comentarios:
Publicar un comentario