I'm getting older

 Como unha flor pequena

un trozo de carne aplastado contra o asfalto

o medo nos meus ollos, o pranto

as vidas que non saben existir.

E unha respiración,

e outra,

e outra.

Levo os pés mollados alá onde vou, como unha lousa

preguntando a aqueles que pasan cando chega o seguinte bus,

a seguinte cousa,

a seguinte noite na que a cabeza descansa, o seguinte sentir un pouco

sen ser un dispositivo mecánico o que nos ausculte

este órgano tan tenro.

Quedeime partida

como unha rama seca

con ese golpe certero

sen crueldade nin herba, tan só a risa malévola de quen non busca nin teme nada,

un ruído ensordecedor de voces rañandome nas costelas.

E quero cuspir sobre todas, todas as cousas que quixen,

sobre todo o que adorei, sobre todo o que fixen,

sobre cómo me entrego e me sinto tan pequena,

sobre esa sensación de dar tanta pena (e non suficiente).

Supoño que me fago maior.