(Sobre un poema anterior que hei de atopar...)

E hoxe, que sei que non perderei a ninguén
que me sinto segura sobre os meus pés
con toda a miña febleza
e que che digo sen dúbida cousas tontas.
E hoxe, que quero simplemente esquencerme do mundo
e que mañán e pasado mañán e ao outro tamén quererei facelo
que agradezo ter boas razóns para non saír da casa
e poder estar simplemente aquí.

E agora que me dou conta
de que nunca poderei darche de lado
inda que todo sexa peor
mesmo quizais inda que ti o desexes.

É agora cando me dou conta de que é certo iso de que
me gardas en ti
como me garda un poema
que non podo afastarme
porque de veras me desangrarei no ascensor
por non deixar as escaleiras porcas.