Como un neno de oito anos rabeas porque o mundo
non é como queres.
Todos serían tan felices na túa cidade de construcción.
Conducirían coches a toda velocidade pra sentir as veas.
Falarían tranquilos moi poucas palabras
de despedida.
Serían en fin, felices, ao teu xeito.
Mentres a realidade dentro de ti
da patadas.
Mentres, nunca volverás chorar.
Mentres eu fico aquí sen agardar nada
coa firme convicción
de que che son útil.
No hay comentarios:
Publicar un comentario